به نام انکه بازگشت به سویش است...
مصطفی نوشت:
ستایش خدایی میکنم که شکست ناپذیر اما مهربان ترین مهربانان است....و هو العزیز الرحیم....
الهی...
از عذابت سخن میگویند....
از موعود ان عذاب دردناک و تلخ و سخت!
الهی....
از سوزش آن اتش بی رحم و گستاخ نقل میکنند..
و از ماموران سنگ دل عذابت!
یزدانا!!!
توصیف مهربانیت جهان ها گرفته است...
چگونه انتظار داری باور کنم عذاب سختت را؟
الهی !!
باور نمیکنم که این انسان شکننده را...این انسان ضعیف را بخواهی اینگونه برای گناهانش عذاب دهی...
پروردگارا!!!
چگونه ان مسلم را که زبانش بر ستایش تو باز است در اتش گناهانش میسوزانی...و ناله یا ربش را ندید میگیری....
یا غفور...و یا رحیم....
نامت غفور است...بسیار امرزنده...
پس چگونه باور کنم این عذاب سخت را وقتی به مهربانی و غفور بودنت ایمان دارم...چگونه؟؟؟؟
خدایا...
عذابت هیچ!!!!!!!!!!!دوری پروردگارم را چگونه در ان جهنم تاب بیاورم...
لحظه لحظه هایم باتو بودن است و برای تو بودن....
حال....بی تو؟؟؟؟؟ابدا!!!
الهی...
براین بندگان بیچاره.......گذشت کن...و ببخشای...
مهربانم...به امید تو
آمین یا رب العالمین....
مصطفی....
پی نوشت:کاش میشد هرگز گناه نکرد... !!!
یه بیت شعر هم از شهریار:
کافر نه ایم و بر سرمان شور عاشقیست
انرا که شور عاشقی به سر نیست کافر است
گناه ما عاشقیست....هرگز عاشق را کافر نپندارید!!!
ارادتمند....
مصطفی...
دعای فرج و عهد فراموش نشه....
زیارت عاشورا خوندن در صبح قشنگه....
یا علی