بسم رب شهید...
این نوشته ها دستنوشته های یک پسر هفده ساله هست...سالها درس نخوانده!!!از کلمات قلمبه سلمبه استفاده نمیکند...اما حقیقت این جهان رو به راحتی به تصویر کشیده...و من یه سوال دارم..کدام فلسفه دان به این زیبایی میتواند حرف هایش را بزند؟؟؟

وقتی تو متولد میشوی همه خندانند و تو گریان..کاری کن که وقتی میمیری همه گریان باشند و تو خندان.
وقتی انسان متولد میشود اولین کاری که میکند گریه است انگار میفهمد که پا به جایی گذاشته که همه اش رنج است و مسئولیت.
اری.دنیا دار مکافات است..برای کسی که وارد سختی ها و مشقت ها شده باشد سخت است و مشکل.
اری.ما انسان ها پاک متولد شده ایم و ایا پاک میمیریم؟
ایا همانطور که امدیم بر میگردیم؟
در 16 الی17 سال پیش تو ای پسر!در خوانواده ایی متوسط متولد شدی که بعد از تولد خویش به مدت 17 سال به خواب غفلت فرو رفتی و هم اکنون داری از خواب 17 ساله بیدار میشوی...
به درستی تولد تو ان وقت است که از خواب غفلت بیدار شوی و موقعیت خود را درک کنی...
قسمتی کوچکی از وصیت این شهید:
....بر سنگ قبر من بنویسید کسی که به ارزوی خود رسید.
....خدایا تو را شکر میگویم که دنیا را بر من سخت کردی تا همواره به یاد تو باشم.خدایا تمام خوبی های این دنیا را بر من سخت و شیرینی ها را تلخ گردان تا همواره یاد تو باشم...
---------------
به راستی اگر اتفاق تلخی برای ما بیفتد چه به خدا میگوییم؟
........